பதின்

 

2019 இன் தொடக்கத்தில் என் நண்பன் கந்தவேலன் தந்த புத்தகம் பதின். எழுத்தாளர் ஸ்.ரா, கபிலன் அண்ணாவுக்கு கொடுத்தது, நீ படித்து பாரு, உனக்கு கண்டிப்பாக பிடிக்கும் என்றான்.

என்ன காரணமோ என்று தெரியவில்லை, பல மாதங்கள் இந்த புத்தகம் என்னுடைய லேப்டாப் பாகில் உறங்கி கொண்டு தான் இருந்தது. 2019 இன் கடைசியில் தான் இதை படித்து முடித்தேன்.

ஒரு சராசரி நடுத்தர குடும்பத்தில் இருக்கும் சிறுவன், அவனை சுற்றி நடக்கும் விஷயங்கள் தான் புத்தகத்தின் கரு என்று சொல்லலாம்.

இதை படிக்கும் வேலையில், நன் சின்ன வயசுல செய்த எல்லா விஷயமும் என் கண்முன் வந்து போனது. நான் அனுபவித்த மிடில் கிளாஸ் வாழ்க்கை, அப்பாவித்தனமாக செய்த விஷயங்கள், நண்பர்களுடன் மெரினா பீச் போனது, வீடு வீடாக சென்று காசு வசூல் செஞ்சு சுதந்திர தின கொடி ஏற்றியதும், மிட்டாய் கொடுத்ததும் நினைவுக்கு வந்தது.

நாவலை படித்து முடித்தவுடன், எனக்கு ஒரு TIMEMACHINE கிடைக்காதா என்று எண்ண தொடங்கிவிட்டேன்.

பருக்கை

 

இந்த புத்தகத்தை எப்போது வாங்கினேன் என்று எனக்கு நியாபகம் இல்லை. ஆனால் சென்ற வருடம் படித்து முடித்ததது என்று நியாபகம் உள்ளது. இதை பற்றியும் ஒரு சிறு குறிப்பு எழுத வேண்டும் என்று தோன்றிற்று, அதனால் தான் இந்த போஸ்ட்

ஒரு அரசு முதுநிலை மாணவர் விடுதி (ஹாஸ்டல் ), அங்கு தங்கி இருக்கும் பள்ளி மற்றும் கல்லூரி மாணவர்களின் வாழ்க்கை குறித்த ஒரு தொகுப்பு தன் இந்த புத்தகம். ராய்புரம் பகுதியில் உள்ள ஒரு விடுதியில் தான் கதை துடங்குகிறது.

சமூகத்தில் பொருளாதார ரீதியாக கீழ் தட்டில் உள்ள மாணவர்கள் தான் இங்கு அதிகம். நல்ல உணவு உண்பதற்கு கூட வழி இல்லாமல் கஷ்டபடும் மாணவர்களின் வாழ்கையை ஒரு அழகான தொகுப்பாக கொடுத்துள்ளார் வீரபாண்டியன்.

சென்னையில் அதிகமாக கல்யாணம் மற்றும் இதர நிகழிச்சிகள் கேட்டரிங் பணிபுரியும் மக்களை பார்த்தாலே தெரியும் இவர்கள் கல்லூரி மாணவர்கள் என்று. ஒரு சிறிய சம்பளத்திற்காக வேலை செய்வதும், பின்னர் கல்லூரிக்கு சென்று படிப்பதும் ஒரு கடினமான காரியம் தான் என்பதை உணர்வோம்.

நான் எனது கல்லாரி நாட்களில் PART TIME வேலை செய்து எனது கல்வி கடனின் மாத தவணை அடைத்தேன். நன் சற்று அதிர்ஷ்டம் உள்ளவன் என்று கூறலாம். நான் மொழிபெயர்ப்பாளர் பணியில் ஈடு பட்டதால் எனக்கு வேலை சுமை அதிகமா தெரியவில்லை.

ஆனால் இவர்களோ இரவு முழுவதும் பனி புரிந்து, அங்கு நல்ல உணவு கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையோடு இருந்து, சில நேரம் ஒன்றும் கிடைக்காமல், விடுதியிலும் உணவு இல்லாமல், அடுத்த நாள் காலையில் உணவகத்தில் உள்ளதை மென்று விட்டு கல்லாரிக்கு செல்கிறார்கள்.

கிராமங்களை விட்டு நகரத்தில் படிக்க வரும் மாணவர்களின் வாழ்க்கையில் நடக்கும் கலாச்சாரம் மற்றும் பொருளாதார சவால்களை அழகாக எடுத்து காட்டுகிறார் வீரபாண்டியன்.

கஷ்டபடும் பெற்றோரை எதிர்பார்க்காமல், கை செலவுக்கு கேட்டரிங் மற்றும் சிறிய வேலைகளை செய்து அரசாங்க விடுதிகளையே தங்களின் கல்லூரி காலத்தில் ஒரு குடும்பமாக கருதி வாழும் மாணவர்களுக்கு பருக்கை ஒரு எடுத்துக்காட்டு. இந்த புத்தகத்தை படித்த பிறகு இவர்கள் மீது நமக்கு ஒரு தனி மரியாதை தோன்றும்.

பயணம்

அவளுக்கு மற்றும் தெரிந்த அந்த கண்கள் ரயிலின் ஜன்னல் ஓரத்தில் தெரிந்தன. உடனே தன் லேப்டாப் பையை எடுத்து நடைமேடை அருகில் வந்து நின்றால்.இரண்டு மாதங்கள் காணாத அந்த கண்கள் அவளுக்கு ஒரு சந்தோஷத்தை கொடுத்தது. மனதின் சந்தோஷத்தை அவள் முகம் பிரதிபலித்தது.

புதிய விளம்பர பலகை “வேளச்சேரி” என்று பளிச்சென்று ஒரு வெளிச்சம் காட்டியது. ரயில் வந்தவுடன் அதில் ஏறினாள். .

ரயில் இரண்டாவது ஸ்டேஷன் கடந்தவுடன் அவள் அருகவே சென்று அமர்ந்தாள்.
என்றும் நடப்பது போலவே அவளுடைய செயதித்தாளை எடுத்து அவரிடம் கொடுத்தாள். இம்முறை அக் கண்களில் எந்த உணர்ச்சிகளும் வரவில்லை. ஒரு கேள்வியும் அவரடிமிருந்து வரவில்லை.

சகஜகமாக பழகும் அவர் இந்த இரண்டு மாதங்களில் மாறிவிட்டாரோ என்ற ஒரு சந்தேகமும் அவளுக்கு தோன்றியது. .
என்ன சார் இன்னைக்கு நியூஸ்பெபேர் படிச்சிடீங்களா ?

அப்புறம் ஏன் எடுத்துக்கல என்று கேட்டாள்.
அவர் ,” ஒன்றும் இல்லை. இப்போதைக்கு வேண்டாம்”.

சுஜாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இந்த மாற்றத்தின் காரணம் என்ன என்று யோசித்து மௌனமாக அமர்ந்தாள். ரயில் பெரம்பூர் ஸ்டேஷன் நின்றது.

அங்கு தான் ஓவியா ஏறினாள். அறை மணி நேரம் அமைதியாக இருந்த அவர் தன் பையை உடனே ஓவியாவிடம் தந்தார். .

சுஜாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. கடந்த இரண்டு வருடங்கள் பழகிய நட்பு எங்கே போனது என்ற யோசனையில் மூழ்கினாள். .

ஓவியாவை மேலும் கீழுமாக கவனித்தாள். ஒரு புதிய பெண்ணின் நட்பு அவரை மாற்றி விட்டதோ என்று யோசனையில் இருந்தாள். .

சுஜா ஒன்றும் பேசாமலே அவள் எப்பொழுதும் இறங்கும் மயிலாப்பூர் ஸ்டேஷன் வந்தவுடன் இறங்கி சென்றாள்.

சுஜா இறங்கி சென்றதை கண்ட அவர் உடனே தன் மொபைல் போன் எடுத்து அவளை அழைத்தார்.

“என்னமா என் கிட்ட சொல்லாமலேயே இறங்கிட்ட”

“நீங்க தான் சார் பிஸியா இருந்தீங்க, அதனால்……” “அதுக்காக எதுவும் சொல்லாம இறங்கிட்ட ?.. என் பொண்ணு மாறி தானே பழகினேன்.
நான் பேசலனா, நீயும் எதுவும் சொல்லாம போறது?

Retire ஆன பிறகும் இந்த route ல டெய்லி வந்து போறது உங்கள மாறி பிள்ளைகளை பாத்து பேச தானே.

இறந்து போன என்னோட பையன் இந்த ரூட் ல தினமும் வருவான்.
அதைபற்றி எத்தனை வாட்டி சொல்லிருக்கேன் உன்கிட்ட ?”

சுஜா சற்று நேரம் யோசித்து ஒன்றும் பேசாமல் அமைதியாய் நடைமேடையில் நின்றாள்.

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places, events and incidents are my imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

 

ஊருக்கு வெளியே ஓர் மரம் !

தான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில் என்றும் வறுமை. என்றும் பசிக்கும் உணவுக்கும் எட்டாத அந்த நாட்களில் அவன் மனதில் இருந்தது வெறும் வெறுப்பு மட்டுமே என்று கூற இயலாது. அதனுடன் தன் அறிவுத்திறனையும் பயன்படுத்த முடியவில்லை என்ற வருத்தமும். பெற்றோரை இழந்த அவன் அன்பை முதன்முதலில் கண்டது அந்த மரத்தில் தான். ஆம் அம்மரம் அவனிடம் பேசியது. வாழ்க்கையின் பாதையில் எந்த லட்சியமும் இன்றி நடந்தவனுக்கு அம்மரம் நண்பனாகியது. தன் நட்பின் இலக்கணத்திற்கு ஏற்ப அவர்கள் என்றும் பேசினார்கள். ஊருக்கு வெளியே இருந்த மரத்தினடம் பேசியவன் கால போக்கில் வாழ்க்கையின் மேல் இருந்த வெறுப்பையும் மறந்தான். இந்த கதை அவர் இரண்டு பேரும் பேசிக்கொண்ட தருணங்கள்….

யானைப்ரியன்

எனக்கு 2012 ஆண்டு  முதல் புத்தகம் படிப்பதில் மிகுந்த ஆர்வம் இருந்து  வருகிறது. என் தந்தைக்கு தன் சிறுவயதில் இருந்த பழக்கம் பொறுமையாக என்னை வந்து சேர்ந்துள்ளது என்றால் அதில் ஆச்சிரியம் படுவதற்கு ஒன்றும் இல்லை.

சுஜாதா வின் புத்தகத்தில் துடங்கிய நான் இந்த வருடம் புத்தக கண்காட்சியில் சுஜாதா தவிர பிற எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்களை வாங்கினேன் . அதில் ஒன்று தான் ஜெயமோகனின் ‘அறம்’. சில உண்மை மனிதர்களின் கதைகள் என்று அந்த புத்தகத்தின் முதல் பக்கம் கூறும்.

முதல் மூன்று கதைகள் பெரிய தாக்கத்தை தரவில்லை . ஆனால் நான் அடுத்து படித்த “யானை  டாக்டர்” என்ற கதை என்னை அந்த அடர்ந்த காட்டுக்கே கொண்டு சென்றது என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது.

யானைப்ரியன் ஆகிய நான் அந்த ‘யானை டாக்டர்’ கதாபாத்திரமாக யோசிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன். இது தான் உண்மை கதைகளின் தாக்கமோ ?

இன்னும் அதில் இருந்து மீளவில்லை…

The Hapless Romantic ! … Episode 4

Start here to know how Sam and Tessa met for the first time.. Episode 1

---

Rehearsals for the cultural fest were happening every day and Sam would never miss meeting Tessa. The duo always met at the canteen and would talk non-stop until the cultural coordinator calls out, “Tessa, it’s your turn. You better take a look at how the events are following, and get your list prepared to call out their names correctly”

In a similar way Vikram would keep searching for Sam all around the canteen to pull him to the main stage so that he doesn’t miss the mime practice sessions.

During one such casual meet, Tessa spoke about her sister who was has been her best friend till date. Reena was elder to Tessa by 5 years and she was like her guardian.  Reena is married and settled in Norway over the last 8 years.

Tessa, “Guess what, Chechi’s family is coming home this month end and we have planned so much for this summer”

Sam didn’t react much as he was hearing about Reena for the first time.

Tessa, “She has decided to spend 2 weeks with us and 3 weeks at her in-law’s place”

Sam, “Isn’t she at her in-law’s place all this while?”

Tessa,” She is in Norway since 2000. Brother-in law works with the Norway Ministry – department of Environment while Chechi works with Norwich Union Bank. Their in-laws are here in Tambaram”

Sam gave a sarcastic comment, “So, you have an easier option to do a Euro Trip. You can even think of doing your post-graduation in Norway. Chechi’s family would fund you”

Tessa wanted to reply him that she is already preparing for her GMAT but she was apprehensive of his reaction. Over the last 2 months, she has been sharing every single detail with him, but something was holding her back on this.

Vikram spotted Sam,” Dude, it’s time. You better change the costumes and jump on to the stage or else Gopi sir might start his yelling session.”

“Can you please excuse us?” Vikram asked Tessa

Tessa, “Yes Senior! Please take him from here. I am tired of listening to his boring talks”.

Hearing this, Vikram burst into laughter and pulled Sam’s collar, “Enough of this. Leave her for her rehearsals. The M.C group is waiting for her. Let’s move”

Sam nodded his head like an obedient student and they moved towards the rehearsals room while Tessa walked towards the main stage

In less than 5 seconds, Sam turned back to wish her good luck for the rehearsals, but she had walked past the staircase to the main stage.

The Hapless Romantic ! … Episode 3

Start here to know how Sam and Tessa met for the first time.. Episode 1

---

College Theatre Show

Sam who was a regular in college literary club, met Vikram, from Computer Science department. Vikram introduced him to the world of Theatres. His love for movies helped him connect to Mime and Theatre enthusiasts at college. He was chosen to play a small role in the mime play, that his seniors, scripted and directed. He and Vikram shared common interests in theatres, Tamil novels and public speaking. In few months’ time, they became great friends.

On his way to rehearsals along with Vikram, he saw Tessa heading towards the same auditorium. Vikram noticed Sam admiring the girl walking ahead of them.

Vikram interrupted, “How do you know her?”

Sam,” Who?”

Vikram,” Well, I can read your eyes”

Sam stammered a bit,” .. She is a junior in the Comp Sci department”

Vikram, “So, you know Tessa?”

Sam was surprised when Vikram spelled her name, “How do you know Tessa?”

Vikram gave him a wicked smile and gave one word replies, “College Bus”

Sam shooted a series of open ended questions but Vikram continued his smile without answering anything.

“Where does she board… What time does she board… Which area… ?”

While they were reaching the auditorium, Vikram called out her name, “Hey, Tessa”

Tessa turned back, “ Hello Senior”

The college always followed a Senior-Junior hierarchy, especially if you are from the same department.

Sam watched those hazel eyes again while she didn’t dare to look at his face. Vikram continued, “ What are you doing here? Have you started bunking classes in your first year ?”

Tessa had an amazing voice that she was always chosen to be the MC during her school days, a voice that she got genetically. Her mother was a member of the Choir group at the St. Cathedral Church in Kottayam, something that she boasts of till date.

Tessa intentionally avoided Sam and wished Vikram, “Good Morning Senior”

Vikram, “what brings you to the audi at this hour, don’t you have classes ?”

Before Tessa could reply, Vikram introduced Sam to her, “By the way, this is Sam, mechanical department, my Best Buddy!”

Sam didn’t react much while he caught Tessa’s gawking at him.

Vikram continued, “ You guys knew each other”

Sam, “ Well, actually YES!”

He narrated the entire episode of the not-so ragging session that happened, the previous month.

Vikram listened to the whole story and burst out laughing, while Tessa looked at them with a sober face that made Sam feel that he shouldn’t have done that.

The Hapless Romantic ! … Episode 2

Start here to know how Sam and Tessa met for the first time.. Episode 1

---

Sam realized that something was drawing Tessa’s attention and he turned back to see a fair girl walking towards the same lab.

Before he could ask anything, she said, “I have my lab session, can I leave now?”

Sam kept it short, “So the coming Friday, you shall meet the group. I will let you know the time. Also, you will need to find out other Malayalis in your batch and get them to meet us.”

Tessa didn’t reply while she nodded her head and stepped into the lab while Sam kept admiring her walk.

Sam got lucky and spotted another malayali junior Jithun in his department. He decided that he could use him to get more details about Tessa. Luck smiled more at him. It so happened that both Jithun and Tessa commuted together in the same bus to college and they were school mates earlier.

In a weeks’ time, Jithun became friends with Sam and other seniors in the department. The following week, Tessa along with other juniors was invited to the canteen for the not-so-ragging session. Sam, along with 3 of his department seniors Rahul, Faizal & Sumesh met Tessa, Jithun and Roshan at the canteen.

While Rahul and Faizal were interrogating, Jithun & Roshan were on their gadgets (mobile phone and watch). Sam pointed towards the South Indian Corner and asked her to buy him a Dosa.

Tessa with a surprise look asked, “You want a Dosa? At this hour of the day? Are you serious?”

Sam said, “Yes, I love dosa. Be it any hour of the day! And I am your senior, so you better get what I ask.”

Well, little did Tessa know that “Anything can happen over a Dosa”

Before Sam could initiate a conversation, the rest of the seniors joined the table and everyone started interrogating Tessa and Jithun.

Jithun was trying to seek permission from Faizal as the college bus would depart on time and it would be difficult for him and Tessa if they miss it.

Rahul and Faizal exchanged numbers with Tessa & Jithun while Sam was merely watching it.

Jithun came forward, “Sam Cheta, tell me your mobile number, I shall save it.”

Sam stood numb there. Sam grew up in a lower middle class family while his father worked for daily wages at a nearby factory. His hard work in school earned him a seat in an engineering college, but he never wanted anyone to show sympathy towards him. He firmly believed that life has given him the best and he can survive despite all odds. His father couldn’t afford him a mobile phone, but that never let him down anywhere.

Sam said,”Jithun, I don’t have a mobile phone. You can call Faizal’s number if you want to reach me for anything.”

Tessa was looking at her watch and trying to get Jithun out of the canteen so that they don’t miss their bus. The college had one of the worst transport facilities that connected to the prime areas of the city. 70% of the college students commuted by train and 20% were hostel residents and only 10% were availing the college bus.

Tessa was smart enough not to exchange her numbers with anyone, by bluntly saying she didn’t have a mobile phone.

Sam figured out that Tessa was losing her patience as she kept looking at her wrist watch (a Titan with a Black dial and golden needles) every 30 seconds.

Sam said, “OK, guys, let them leave, they might lose their bus”

Rahul sarcastically added, “Well, if they miss it, they can join you in your train journey”

Faizal supported Sam,” Aliya, let them go”

 

Yaro Ivar Yaro !

Disclaimer: Views expressed below are my own and merely an attempt to tell this world that I love Tamil in all its form.

Thanks to Sabarish, my longtime wish to watch a Tamil play came true when I got an invite to his play “Yaro ivar Yaro”. The first look at the poster made me think this must be some kind of serious drama on old age events but actually the play proved me wrong.

Set in a middle class Tamil Brahmin family living in an apartment, the story revolves around a working husband (Sabarish Menon), house wife (Poorvaja Moorthy) and their little daughter. The script (by Boovaragamoorthy) clearly had subtle humor, one would find in our own families. The clarity in the child artist’s dialogue delivery was a testimony to the Gurukulam crew’s (Original Boy’s Company ’95) hard work and dedication.

The play gets more interesting when a stranger (60+ elderly person) visits this family enquiring about a rented flat, unfortunately falls dead.  The sequence of events and the family’s attempts to find the stranger’s identity is what the title portrays “Yaro Ivar Yaro”. The play comes to an end when a rice supplier who, on his monthly routine visit, reveals the stranger’s identity.

Although his screen time was only 1/5th of the entire play, Viswanathan Ramesh, who played as the elderly person bagged everyone’s applause for his amusingly clever expressions and dialogues.

Although it was his debut tamil play, Sabarish’s performance was on par with professionals, alongside Poorvaja who was equally balancing with her dialogues.

Being a first timer at Narada Gana Sabha, I felt like I was walking into a tam-brahm wedding hall, with most of them talking Agragarathu thamizh. Thoroughly enjoyed the plot and I am sure every soul in the hall, that eveing, went with a light heart and a smile.

This city, known for its art and culture, never failed to appreciate the theatre as an art, be it Tamil or English. So, what are you waiting for? Spend your weekend evening, in this city, appreciating these theatre artists and their love and passion for art.

MY FIRST SOLO BACK-PACKING

My pilgrimage trip to Shabarimala went well and I decided that I will spend the rest of my vacation in an interesting way. While attending R’s wedding in Shoranur was on my agenda, I was googling on places to visit. This was the time, my friend K who is an avid trekker spoke about Trek options around central Kerala, and being the over enthusiastic fellow I am, I decided to go on a back pack trip and explore all by myself. I browsed through some trek programmes across Kerala and zeroed upon Periyar Eco Tourism Program and other places around Kumily.

Solo Back packing is common among tourist these days and there are ‘n’ number of blogs and forums that gives you the do’s and don’ts of back packing. Being the first timer with a backpack, I was least bothered to read all these since my objective were only to visit some off beat places and enjoy my time.

Reasons why I did a Solo Back-Packing

I love living and enjoying the moment where I am at. Be it a train journey, bus or even a motor cycle ride for that matter, I have always loved it.

• When you are in a group, there is so much planning to be done based on varied interest which you don’t have to when you are alone.
• Finding a hotel/lodge/homestay is quite easy when you are alone and especially if you are not much finicky about stay. If you don’t like, you can easily shift to a new place than convincing the group to move.
• You can try out the roadside thattukada/ local cuisine rather looking out for Zomato rated restaurants.
• You break your comfort zone to explore things on your own

Now coming back to my trip, I spent a day with my grandma in Trichur before leaving for this trek. Being the only grandchild outside God’s own country, my visits have always been special for her and a whole day is not sufficient for her to update me on all the family happenings.

As planned, I reached Trichur railway station early at 7 AM only to find that Kerala express to Kottayam was running late by 2 hours, and hence I decided to reach Ernakulum by train, take a bus to Kumily. Arriving at Ernakulum, I found that no direct buses were available to Kumily at that hour. Wasting no time, I boarded the Kottayam Super-Fast Bus and it halted at every other stop until it had sufficient passengers and in the next 2 hours I was at Kottayam. A plate of parotta with beef and Naranga Soda (Lime Soda) from a local Thattukada filled my tummy and I was ready for the next 2.5 hours journey to Kumily. Little did I know that the route had ‘X’ to the power of ‘x’ hair pin bends that will make me sick at the end of the journey? My attempts to get some sleep were always countered by the bus driver’s hard braking and I tried my best not to throw up during this journey.

I woke up for the n^th time when the conductor announced, “Vandi periyar” and in the next 15 minutes I was at Kumily. The aroma of Nendhram chips and Halwa filled the air while the roads were flooded with Private buses and pilgrims returning from Shabarimala. (Pilgrims from Tamilnadu prefer the Madurai – Kumily route to Shabarimala).

My google maps couldn’t locate the EcoTourism office for some reason; an autowala came to my rescue (a 25 Rs ride from the kumily depot) I was at the Eco Tourism office.

Since it was holiday season, almost all the programs were booked. They have limited the number of tourists to each of the programmes. The only available ones were Nature Walk and Green Walk. It didn’t meet my objective of experiencing a trek. So I enquired about other programs

Co-Ordinator:  Green Walk programe can accommodate one more person, are you ok with it?

Me: No sir. Can you put me in Tiger Trail ?

Co: Am sorry, those are full for the next two days.

Me: How about Jungle Scout?

Co: Sorry again, those are full. There is one slot available for day after tomorrow, but that’s the mid night one, you are OK with it ?

Me: Is there anything for tomorrow, how about the Border Hiking?

Co: It’s one of the most difficult trek as it covers 22 plus kilometers around the Periyar Tiger Reserve and most of them end up feeling sick at the end of the hike, but I don’t think we would be able to add one more person to the group now. It’s already booked

I had come all the way for this and no backing up so I literally begged him to accommodate me in the group.

The coordinator made few phone calls to the Eco Tourism head office and after 15 minutes confirmed my booking. I paid Rs 1500 (only cash accepted) and got the ticket which said “Border Hiking”

Stepping out of their office, my next objective was to find a descent place to rest for the night. 90% of the home stays were filled with foreigners while the rest people from different parts of God’s own country. I roamed for about 45 minutes to land up in a lodge which charged me 400 per night. A decent single room with a cot and mosquitoes to share my bed with.

Border Hiking

The “over-enthusiastic me” reached the entry gate of Periyar Tiger Reserve early at 7 A.M only to see two forest officers in their half sleep mode. They must have had a long night at work. After getting the entrance ticket, I enquired about this hiking programe when one of them replied

“Just wait near the office, 2 Forest guards will be here in few minutes and they will guide you”

Around 7.45, one of the forest guards arrived with a back pack and introduced himself. In the next 20 minutes, rest of the group members arrived and I was the only Indian in the group of 6 (a couple from Germany, 2 friends from Ireland and 1 Canadian)

The hike started from the base point at Periyar reserve.

The gunman would stop us at some points where he and the guard would brief us about the rich flora and fauna. My experiments with my Canon Digi Cam 8MP will brief you the rest of the trek…

Breakfast point.

Some fauna and flaura…

The Elephant & Tiger pugmarks….

The lunch point

Water to the rescue when the energy level dropped…

The final collage

My Most favourite click….

It started and ended here..

One of the best trek so far.. Hoping to explore more places in this year…